
abi sabah çok erken saatte kalktım parmak uçlarım sızladı. İyi soğuk var dı dün ve bugün özellikle sabahları

Sabah erken saatte iş başı yapan çevre temizlik ekipleri, erken saatte otobüs bekleyen insanlar, dışarda kalan evsizler vs hepsinin Allah yardımcıları olsun. Hayat hep zordu ama , şuan daha da zor. Hastalık yasaklar derken nefes alacak alan kalmadı diyebilirim.
Geçenler de başıma gelen bir olayı anlatayım. Geçtiğimiz cuma günü gece yarısı patronumun eşi İspanyolca mesaj attı. Patronum italyan eşi ise İspanyol. Mesajda eşinin çok hasta olduğunu söylüyordu. Aklıma tabiki hemen covid geldi önlemimi alıp evlerine gittim. Patronun rengi atmış sanırım tansiyon düşmüş bayıldı bayılacak duruyordu. Ambulansı aradım hemen. 112 bana tuzlu ayran icirin dedi

Sonra baktım patron iyice kendinden geçiyor. Zar zor onu arabama bindirip doğru en yakın hastane olan güven Hastanesi'nin aciline götürdüm. Tansiyon ölçtuler EKG çektiler. Kalpte ritim bozukluğu mevcutmus. O geceyi hastanede damardan ilaç alarak geçirdi. Ertesi sabah aynı hastanede kalp bölümünde çalışan bizim de forum üyemiz olan prof. Murat abiyi aradım. Gereken ilgi alakayı gostererek bir dizi işlem başlattı. Eko + şok ile kalp normale döndü. Ertesi aksa taburcu ettiler. Simdi periyodik gidip geliyoruz Murat hocaya.
Bir an patronun yerine kendimi koydum. Yabancı bir ülkedesin dilini bilen yok. Ne yapacaklarını nasıl yapacaklarını bilmiyorsun. Kurbanlık koyun gibi ordan oraya götürülüp getiriliyorsun. Etrafında ki insanlara guvenmekten başka çaren yok. Çok kötü bir durum.
Allah'tan Murat abi gereken tüm ilgi alakayı gostererek tüm endişeleri kafalarda gidermisti. Hangi işlem neden yapılıyor nasıl yapılıyor kaç dakika sürüyor hepsini detayına varıncaya kadar anlatmisti. Şimdi çok iyi şükür.
Demem o ki yalnızlık çok kötü. Hele hele şu kış günlerinde sığınacak bir dostunun yada ailenin olmaması çok daha kötü. Allah hepsine yardım etsin.